โดย วิษณุเวส ธนชยางกูร เมื่อ 31 มีนาคม 2012
เวลา 11:10 น.
ม้วนจารึก หมายเลข 10
ใครเลย ที่ด้อยศรัทธา เสียจน
แม้เมื่อตกอยู่ในชั่วขณะแห่งความหายนะ
หรือร้าวรานใจใหญ่หลวงแล้ว
ยังมิเปล่งวาจาเรียกขานเทพเจ้าที่ตนยึดมั่น
ใครเลย ที่ไม่แผดเสียงออกมา
เมื่อประจัญกับภยันตรายมรณะ
หรือความเร้นลับที่อยู่นอกเหนือประสบการณ์
ความเข้าใจสามัญของตน
สัญชาตญาณที่ฝังแน่นลึกล้ำ
ซึ่งหลุดอุทานออกจากปากของมนุษย์ทุกรูปนาม
เมื่อเผชิญกับความวิบัตินี้มาจากไหน
สะบัดมือของท่านใส่นัยน์ตาผู้อื่น เปลือกตาของเขาก็จะกระพริบ
เคาะใส่หัวเข่าผู้อื่น ขาของเขาก็จะกระตุก
คุกคามผู้อื่น ด้วยอาการชวนสยองขวัญ
แล้วปากของเขาก็จะกล่าวว่า “โอ้พระเจ้า”
ด้วยปฏิกิริยาโต้ตอบลึกล้ำแบบเดียวกัน
ชีวิตของข้า ไม่จำเป็นต้องเปี่ยมไปด้วยศาสนา
เพื่อที่จะตระหนักถึงความเร้นลับอับเป็นสุดยอดของธรรมชาตินี้
สัตว์โลกทุกชนิด รวมทั้งมนุษย์
ครอบครองสัญชาตญาณ ที่จะร้องขอความช่วยเหลือ
เหตุใด เราจึงครอบครองสัญชาตญาณนี้ พรสวรรค์นี้
การร้องขอของเรา
จะเป็นการสวดมนต์รูปหนึ่งหรือไม่
มันเป็นเรื่องพ้นความเข้าใจ
ที่โลกซึ่งปกครองโดยกฎธรรมชาตินี้
จะประทานสัญชาตญาณ
ในการร้องขอความช่วยเหลือให้แกะ หรือฬ่อ หรือนก หรือมนุษย์
เว้นแต่ว่า จะมีดวงจิตที่ยิ่งใหญ่
ได้จัดเตรียมไว้แล้วว่า เสียงร้องนั้น
ต้องถูกได้ยินโดยผู้มีอำนาจสูงสุด
ซึ่งสามารถจะได้ยิน และตอบต่อเสียงร้องของเขาได้
นับแต่นี้ไป ข้าจะสวดภาวนา แต่การร้องขอความช่วยเหลือของข้า
จะเป็นการร้องขอการชี้นำเท่านั้น
ข้าจะไม่สวดภาวนาเพื่อวัตถุทางโลก
ข้าจะไม่ร้องเรียกคนรับใช้ให้นำอาหารมาให้
ข้าจะไม่สั่งเจ้าของโรงเตี๊ยม
ให้จัดเตรียมห้องพักให้
ข้าจะไม่สวดเพื่อทองคำ ความรัก สุขภาพที่ดี
ชัยชนะอันน่าพึงใจ ชื่อเสียง ความสำเร็จ หรือความสุข
ข้าจะสวดภาวนา เพื่อการชี้นำเท่านั้น
เพื่อให้วิธีการที่จะได้สิ่งเหล่านั้นมากระจ่างแก่จิตใจข้า
และคำสวดภาวนาของข้า จะได้รับคำตอบเสมอ
การชี้แนะที่ข้าแสวงหา อาจมาสู่ข้า
หรืออาจไม่มา
แต่ทั้งสองนี้ ต่างมิใช่คำตอบดอกหรือ?
หากเด็กน้อยสักคนหนึ่ง
รบเร้าขอขนมปังจากผู้เป็นบิดา
แล้วยังไม่มีวี่แววว่าจะได้ เยี่ยงนี้
ผู้เป็นบิดามิได้ตอบแล้วหรือ?
ข้าจะสวดภาวนา เพื่อการชี้นำ
ข้าจะสวดภาวนาเยี่ยงนักขายคนหนึ่ง ด้วยประการดังนี้:
โอ้พระผู้สร้างแห่งสรรพสิ่ง ช่วยข้าด้วย
เพราะวันนี้ ข้าออกไปเผชิญโลกอย่างเปล่าเปลือย
โดดเดี่ยว ปราศจากพระหัตถ์ของพระองค์
คอยชี้นำข้าเสียแล้ว ข้าคงเร่ร่อนไปไกลจากหนทางที่นำไปสู่ความสำเร็จ
และสุขสันต์เป็นแน่
ข้ามิได้ร้องขอทองคำ หรือพัสตราภรณ์
หรือแม้แต่โอกาสซึ่งคู่ควรกับความสามารถของข้า
แต่ได้โปรดชี้นำข้า เพื่อให้ได้มาซึ่งความสามารถ
ที่คู่ควรกับโอกาสของข้า
พระองค์ทรงสอนสีหราช และพญาอินทรีย์
ให้รู้จักล่าเหยื่อ และให้ฉกรรจ์ไปด้วยเขี้ยวเล็บ
โปรดสอนข้าถึงวิธีการล่าด้วยถ้อยคำ
และให้ฉกรรจ์ไปด้วยความรัก
เพื่อว่าข้าจะได้เป็นสีหราชในหมู่คน
และเป็นพญาอินทรีย์เมื่ออยู่ในตลาด
โปรดช่วยข้า ให้คงความสมถะอยู่ได้
ขณะฝ่าฟันอุปสรรค และความล้มเหลวทั้งมวล
แต่กระนั้น ก็โปรดอย่าได้ซ่อนเสียจากนัยน์ตาข้า
ซึ่งรางวัลที่จะมาพร้อมกับชัยชนะ
มอบหมายงานที่ผู้อื่นกระทำล้มเหลวให้ข้า
แต่กระนั้น โปรดชี้นำข้า ให้เก็บเมล็ดพันธุ์แห่งความสำเร็จ
จากความล้มเหลวของพวกเขาเหล่านั้น
ให้ข้าเผชิญกับความหวาดกลัว
ที่จะทำให้จิตวิญญาณแสยงสยอง
แต่โปรดประทานความหาญกล้า
ที่จะหัวร่อให้กับความหวั่นหวาดสงสัยนานัปการ
โปรดให้เวลาข้า เพียงพอที่จะบรรลุถึงเป้าหมายดั่งมุ่งมาด
แต่ช่วยทำให้ข้าใช้ชีวิตในวันนี้
ประหนึ่งเป็นวันสุดท้ายของข้า
โปรดชี้นำข้า ในการกล่าววาจา
เพื่อให้ได้มาซึ่งโภคผล
แต่ช่วยให้ข้าหุบปากเงียบจากคำตำหนิติฉิน
เพื่อที่จะได้ไม่กล่าวร้ายใคร
โปรดฝึกฝนให้ข้า
มั่นคงในนิสัยแห่งการพยายามแล้วพยายามเล่า
แต่ช่วยเผยหนทางให้ข้า
ใช้ประโยชน์จากกฎเกณฑ์แห่งการเฉลี่ยด้วย
ทำให้ข้าระแวดระไว ที่จะตระหนักในโอกาส
แต่โปรดประทานความอดทน
ที่จะทำให้พลังของข้าแกร่งขึ้น
โปรดให้ข้าเอิบอาบด้วยนิสัยดีๆ
เพื่อว่าที่เลวๆ จะได้จ่อมจมไป
แต่ช่วยให้ข้าเมตตาสงสาร
ในความอ่อนแอของผู้อื่นด้วย
ทรมานข้า
เพื่อให้รู้ว่าทุกสิ่งย่อมผ่านไป
แต่ช่วยให้ข้าได้นับมงคลต่างๆ ในวันนี้ด้วย
โปรดให้ข้าได้ประจักษ์ความเกลียด
เพื่อมันจะได้ไม่เป็นสิ่งแปลหน้า
ช่วยเติมอุ้งมือของข้า ด้วยความรักที่เปี่ยมล้น
เพื่อเปลี่ยนคนแปลกหน้า ให้กลายเป็นมิตร
แต่สิ่งทั้งมวลเหล่านี้
ขึ้นอยู่กับความปรารถนาของพระองค์
ข้าเป็นเพียงผลองุ่นกระจ้อยร่อย
และเปล่าเปลี่ยว ที่ยึดเกี่ยวอยู่กับเถา
แต่กระนั้น พระองค์ก็ยังทำให้ข้าแตกต่างจากคนอื่นๆ
แน่นอนว่า
ต้องมีสถานที่พิเศษสำหรับข้า
โปรดชี้นำข้าด้วย
ช่วยข้าด้วย เผยหนทางให้ข้าประจักษ์ด้วย
ให้ข้ากลายเป็นทั้งมวล
ที่พระองค์ได้ทรงวางแผนไว้สำหรับข้า
เมื่อเมล็ดพันธุ์ของข้าถูกเพาะ
และคัดเลือกแล้วโดยพระองค์
ให้ผลิสะพรั่งในสวนองุ่นแห่งโลกนี้
โปรดช่วยนักขายผู้ต่ำต้อยผู้นี้ด้วย
โปรดชี้นำข้าพระองค์ด้วยด้วยเทอญ
โอ้ข้าแต่องค์สัมบูรณ์เจ้า
*****************************************************************************************************************
ม้วนจารึก1-10
